I - Jeszcze chwila i mnie udusisz.

                Ciemnowłosa po raz ostatni przejrzała się w lustrze. Czy dobrze wyglądała? Nie była o tym do końca przekonana, chociaż za każdym razem prezentowała się w kreacjach według własnego pomysłu. Nie potrzebowała tych wszystkich stylistów, z którymi próbowała dogadać się przez ostatnie dwa miesiące. Wreszcie się ich pozbyła! Nie było to łatwe. Manager uparcie twierdził, iż nie powinna dobierać sobie strojów zupełnie sama. Nie docierało do niego, jak bardzo ona stara się być niezależna. Poza tym miała dość dobry zmysł w dziedzinie mody. Każda część ubioru idealnie zgrywała się ze sobą. Teraz nie mogła zaliczyć żadnego potknięcia, gdyż natychmiast zostałoby jej wypomniane. To właśnie jest cena sławy, która pojawiła się zupełnie nieoczekiwanie.

                Przed trzema laty nieśmiała oraz niepewna siebie dziewczyna wyszła na scenę podczas przesłuchania do kolejnej edycji brytyjskiego programu X-Factor. Nie wierzyła w siebie. Nie wierzyła w swoje możliwości oraz umiejętności. W dodatku miała przed sobą całkiem spore wyzwanie. Wiele się od niej oczekiwało. Jej ojciec  przez wiele lat piął się po szczeblach muzycznej kariery. Najpierw był wokalistą zespołu The Pancakes, który specjalizował się w lirycznych balladach. Kiedy ich era powoli zaczęła przemijać, zdecydował się na karierę solową. Po dziesięciu latach zrezygnował ze śpiewu. Został managerem. Był w tym zarządzaniu całkiem dobry. Potrafił załatwić praktycznie wszystko. Jakież było zaskoczenie, gdy nie został managerem swojej córki, wschodzącej gwiazdy – Lyssandry. Oboje  zgodnie stwierdzili, że łączenie rodziny i biznesu z całą pewnością nikomu na dobre nie wyjdzie.

                Lyssandra Haywood nie wygrała programu. Zajęła drugie miejsce. To jednak nie oznaczało końca przygody ze śpiewem. Po niecałym miesiącu odezwał się producent muzyczny. Pół roku później w sklepach pojawiła się pierwsza płyta pod tytułem To Stars. Ponownie dziewiętnastolatka nie spodziewała się, że może odnieść sukces. A jednak! W przeciągu jednego miesiąca w samym Londynie sprzedano blisko piętnaście tysięcy egzemplarzy. Lyssandra mogła usłyszeć własne piosenki w ogólnoświatowych stacjach radiowych. Natychmiast też rozpoczęło się udzielanie wywiadów, spotkania z fanami oraz medialny szum wokół jej własnej osoby. Gdyby nie miała przy sobie ukochanej mamy oraz przyjaciółki, pewnie by sobie z tym wszystkim nie poradziła. W dalszym ciągu miała problem by oswoić się z myślą, że jeszcze przez jakiś czas nic nie będzie takim, jak przed pójściem na casting do
X-Factora.

                Teraz mijał już czwarty miesiąc, od kiedy rozpoczęła swoją trasę koncertową w Stanach. Podczas pobytu w Los Angeles manager przedstawił dziewczynie propozycję marzeń. Miała nagrać płytę razem z młodymi gwiazdami muzyki pop. Nie miała nic przeciwko. Powrót do Londynu nie niósł ze sobą niczego dobrego. Tam czekały jedynie same rozczarowania oraz problemy, od których próbowała uciec, a prasa w dalszym ciągu je roztrząsała. Zero prywatności. Przed wścibskimi paparazzi oraz nachalnymi dziennikarzami nic nie mogło się ukryć. Nawet fakt, że chłopak Lyssandry spędził noc z inną dziewczyną. To była ta jedna kropla, która przelała czarę goryczy. Nie mogła już dłużej znosić tego wszystkiego. Plotki, pogłoski. Oboje gubili się we wszystkich wiadomościach, które niejednokrotnie były sprzeczne ze sobą. Z początku tworzyli tak zwaną x-factorową parę. Po zakończeniu programu wszyscy tylko czekali, aż się rozejdą. To nie mogło trwać długo.

                Brunetka pokręciła głową, odrzucając od siebie te wszystkie myśli. Musiała zapomnieć o tym uroczym uśmiechu oraz hipnotyzującym spojrzeniu zielonych tęczówek. Powinna skupić się na występie, który czekał ją za kilka minut. Wzięła głęboki oddech. Miała być jedną z gwiazd rozdania nagród Grammy. Nie liczyła na statuetkę, ale sam występ był już ogromnym wyróżnieniem. Chciała dać z siebie wszystko. Specjalnie na tą okazję kupiła czarną, sięgającą podłogi suknię, w której nie wydawała się już taka krucha i niewinna. To miała być zmiana wizerunku.

                Skierowała kroki w stronę wyjścia z garderoby. Wielki moment nadszedł. Niepewnie otworzyła drzwi z przemożną chęcią, by je natychmiast zamknąć. Tuż przed nosem kędzierzawego bruneta. Minęły cztery miesiące od ich rozstania, ale złość nie minęła. W dalszym ciągu próbowała zrozumieć, dlaczego to wszystko tak właśnie się potoczyło.

- Zejdź mi z drogi – warknęła, mierząc chłopaka wściekłym spojrzeniem. Nawet nie drgnął. Wpatrywał się w nią, niczym ciele w malowane wrota. – Styles! Spieszę się na występ. Jeśli masz mi coś do powiedzenia, to się sprężaj.

- Ja… - wydukał, nie spuszczając wzroku z Lys. – Możemy się spotkać i porozmawiać?

- My już chyba nie mamy o czym – ponownie przemówiła tym obojętnym chociaż trochę złowrogim tonem. – A teraz wybacz, czas na mnie.

                Widział ją po raz pierwszy od czterech miesięcy. A przynajmniej na żywo. Nie było przecież dnia, w którym nie przeglądał by ich wspólnych zdjęć. W dalszym ciągu miał ich ponad setkę na iPhonie. Próbował zrozumieć dlaczego do tego wszystkiego doszło. Przecież on i Lyssandra byli dla siebie stworzeni. Każdy tak mówił, kto znał ich osobiście. Rozumieli się bez słów. Nigdy nie brakowało im tematów do rozmów. Nie przeszkadzała im również różnica wieku. To tylko dwa lata, które właściwie o niczym nie świadczą. Tworzyli razem szczęśliwą parę, chociaż każda plotka nadwyrężała cierpliwość jednej lub drugiej osoby. To jednak on był powodem rozstania. Niepotrzebnie poszedł na tamtą imprezę i dał się sfotografować w objęciach brunetki.

                Zacisnął dłonie w pięści. Przez ostatnie cztery miesiące próbował się skontaktować razem z Lyssandrą, ale ignorowała jego telefony, maile i listy. Nic dziwnego. Prasa stworzyła z niego wyrachowanego podrywacza o lodowatym sercu. W dalszym ciągu trafiały się wzmianki na temat rzekomej zdrady. Ale Harry nauczył się je ignorować. Pozbierał się szybko do kupy i obiecał sobie, że tak szybko nie odpuści. Lyssandra Haywood była dziewczyną, na której mu zależało. Nie można tak zwyczajnie odpuścić porzucić prawdziwej miłości.

                Wślizgnął się po cichu do garderoby dziewczyny. Wziął kilka głębokich wdechów, by móc znów poczuć słodki zapach perfum. Otrząsnął się szybko z zamyślenia, znalazł kartkę, długopis i pozostawił Lys krótką wiadomość.

                Odetchnęła, rzucając się na kanapę w garderobie. To był najtrudniejszy z występów w jej dotychczasowej karierze. Nie dała z siebie wszystkiego. Czuła, że mogła pokazać się z jeszcze lepszej strony. Wszystko przez Stylesa, który pojawił się zupełnie nieoczekiwanie. Zieleń jego tęczówek oraz blady uśmiech sprawił, że dawne uczucia odżyły. Uczucia, o których próbowała zapomnieć od dłuższego czasu. To dlatego nie chciała wracać do Londynu. Bała się wpadać na Harry’ego za każdym razem gdy przychodziła do studia. Nie chciała pokazywać się razem z nim na tych samych imprezach oraz bankietach. To było nieuniknione. Przecież mieli wielu wspólnych znajomych. W USA była od tego wszystkiego wolna. Nie istniał żaden Harry Styles i zdawało się, że nikt nie łączył ich razem. Była po prostu Lyssandrą Haywood – dziewczyną, która o mały włos nie wygrała brytyjskiego X-Factora, ale mimo wszystko zrobiła oszałamiającą karierę.

                Powoli podniosła się z kanapy, ignorując pytające spojrzenie swojego managera. On nie rozumiał problemów sercowych. Najważniejsza była kariera oraz kolejne występy. Powoli podeszła do stolika, na którym znajdowały się butelki z wodą mineralną razem koszem owoców. Już miała sięgnąć po jabłko, gdy kątem oka dostrzegła kartkę. Natychmiast rozpoznała idealnie wykaligrafowane litery. Zacisnęła zęby przez krótką chwilę walcząc z ciekawością, która rzecz jasna zwyciężyła.

Lys mam nadzieję, że znajdziesz dla mnie godzinę. Chcę wszystko wyjaśnić.

Spotkajmy się w Starbucksie. Tym przy hotelu Hilton. Jutro o 17.

Zawsze Twój… Harry.

                Kąciki jej ust mimowolnie uniosły się w górę. Często pisali do siebie takie liściki. Przyjaciele śmiali się, że są zacofani. Istnieją przecież telefony i smsy – zdecydowanie lepszy sposób na umówienie spotkania. Ale to było takie romantyczne. Dość często budziła się, a na nocny stoliku czekał już tost z dżemem wiśniowym i krótka wiadomość.

                Nie chciała się spotykać ze Stylesem, ale była ciekawa co też ciekawego może powiedzieć. Gdy tylko dowiedziała się  jego zdradzie i zobaczyła zdjęcia… Nie pozwoliła mu nic wyjaśnić. Spakowała natychmiast swoje rzeczy, wróciła do domu. Przez tydzień płakała. Później zabrakło już łez. Chelle potępiała zachowanie swojej przyjaciółki. Każdemu przecież należą się słowa wyjaśnienia. Lys mogła poświęcić głupie piętnaście minut. Bywały dni, gdy tego żałowała. Zazwyczaj jednak czuła potworne ukłucie w sercu. Jak Harry mógł jej to zrobić?! Widziała przecież te zdjęcia oraz materiał filmowy. Obserwowała wpisy na portalach plotkarskich po ogłoszeniu ich rozstania. Nie wyglądało na to, by Styles czegokolwiek żałował. Chodził na imprezy, flirtował z dziewczynami. A Lys? Zaszyła się w swoim bezpiecznym świecie, unikała jakichkolwiek wywiadów. Skupiała się na muzyce, a nie medialnym szumie. Zaplanowała również trasę koncertową, w trakcie której właśnie była. Planowała zostać w USA jak najdłużej. Z przeszłością zerwać nie mogła, ale przynajmniej próbowała zapomnieć.

                Zgniotła kartkę w dłoni i wyrzuciła ją do śmieci. W dalszym ciągu się wahała, ale zbyt wiele czasu poświęciła zapominaniu o przeszłości. Nie wspomniała managerowi o treści liściku oraz jego nadawcy. Według niego najlepiej by było, żeby Lyssandra wróciła do Harry’ego Stylesa. Im więcej czyta się na czyjś temat, tym trudniej o nim zapomnieć. A przecież jak na razie Lyssandra nie mogła narzekać na brak zainteresowania. Co kilka dni pojawiała się w ważnych, amerykańskich programach, gdzie promowała swoją płytę. Podczas wywiadów niejednokrotnie musiała odpowiadać na krępujące pytania. Za którymś razem zdecydowała zdusić dyskusję na temat zakończonego związku z wokalistą One Direction już w zalążku.

                Po jakichś piętnastu minutach w garderobie pojawiła się dziennikarka z czasopisma Cosmopolitan. Po raz pierwszy Lyssandra miała znaleźć się na okładce poważnego magazynu. Sesja miała odbyć się za dwa dni. Wtedy też Haywood miała dostać wywiad do autoryzacji. Obie kobiety zajęły miejsca na miękkiej kanapie. Z początku młoda gwiazda była mocno zestresowana. W dalszym ciągu próbowała przywyknąć do wielu nowych obowiązków.

                Pierwsze pytania dotyczyły udziału w X-Factorze. Lys opowiedziała o stresie związanym z każdym występem oraz eliminacją. Nie przypuszczała przecież, że zajdzie tak daleko, a apetyt rośnie w miarę jedzenia. Kiedy przyszło pożegnać się z programem, nie ukrywała łez. Mimo wszystko pogodziła się z porażką dość szybko. To nie oznaczało zakończenia kariery. Dostała swoją szansę po programie i umiejętnie ją wykorzystała. Po tych pytaniach przyszła kolej na opowieść o zakończonym związku. Temat wracał niczym bumerang. Może przyszedł czas, by się z nim zmierzyć? Z wahaniem zaczęła opowiadać o szczęśliwych dwóch latach. Paparazzi wietrzyli wszędzie jakąś sensację, ale przeważnie stanowili zwykłą, nudną parę. Aż tu nagle zaskoczenie! Harry Styles nie jest idealnym chłopakiem i zdradza swoją ukochaną dziewczynę. Świat Lys powinien przestać kręcić się wokół tego, co było. Chciała iść naprzód. Niestety nikt nie był w stanie tego zrozumieć.

                Zmęczona wywiadem Lyssandra zrezygnowała z bankietu, na którym i tak nie chciała się pojawiać. Poprosiła managera o przyprowadzenie samochodu. Miała dość tego wieczora. Spotkanie ze Stylesem, fatalny występ i kolejny wywiad.

                Pod główne wejście do hotelu Hilton zajechali parę minut przed godziną dwudziestą trzecią. Lyssandra zauważyła tłum młodych dziewczyn, które najwidoczniej na coś czekały. Wysiadła z samochodu, posyłając w ich stronę pytające spojrzenie. W odpowiedzi błysnęły światła fleszy, a do jej uszu dotarły jedynie ciche pomruki. Z całą pewnością to nie ona była ich celem. Czekały na kogoś innego. Nie powinno być to dziwne, bo w Hiltonie zatrzymało się wiele gwiazd ze względu na rozdanie nagród.

- Czy mnie oczy nie mylą? – Dziewczyna zatrzymała się w połowie drogi do windy, rozglądając się przy tym za źródłem owego głosu. – Toż to Lyssandra Haywood! Lys!

                Po krótkiej chwili dziewczyna tkwiła w mocnym uścisku, próbując złapać oddech.

- Louis! Jeszcze chwila i mnie udusisz.

- Należy ci się – stwierdził szatyn, uśmiechając się do dziewczyny serdecznie, w dalszym ciągu nie wypuszczając jej z objęć. – Jak mogłaś mnie tak zostawić? Czy ty masz pojęcie przez co przechodziłem przez ostatnie miesiące?

- Rzeczywiście Lou, tobie było najgorzej – mruknęła Lyssandra, uśmiechając się mimo wszystko. To, że nienawidziła Harry’ego nie oznaczało, że znielubiła pozostałych członków zespołu. Nie utrzymywała z nimi kontaktu tak da zasady. Było łatwiej.

                Tomlinson przyglądał się bacznie swojej najlepszej przyjaciółce. To razem z nią spędzał wieczory na pogaduszkach w X-Factorze. Zwierzali się sobie. Nie było rzeczy, której by o sobie nie wiedzieli. Nie zmieniło się to również po zakończeniu programu. Wtedy już Lyssandra była razem z Harrym. Gdyby nie Lou – ich związek z całą pewnością nie byłby tak kolorowy. On był powiernikiem tych tajemnic, o których Styles zwyczajnie nie mógł się dowiedzieć. Teraz Louis nie był w stanie powstrzymać się od porównania dawnej oraz obecnej Lyssandry. W jej oczach nie było już radosnego blasku. W szarych tęczówkach czaiła się jedynie obojętność. Wyraźnie schudła. Zapuściła włosy, zrobiła w uszach jeszcze kilka dziurek, w których błyszczały różnokolorowe kolczyki. Zmieniła się, a to wszystko przez plotki, przeklęte zdjęcia i filmik nagrany przez zazdrosne fanki.

                Ponownie podszedł do dziewczyny, by przytulić ją mocno.

- Cieszę się, że ciebie widzę – wyszeptał we włosy Lyssandry. Objęła go mocno czując, że uczucia powoli biorą nad nią górę. Kilka słonych łez powoli spłynęło po jej policzkach. – I nie bój się, nie powiem Harry’emu, że jesteśmy w jednym hotelu.

- Dziękuję – odezwała się cicho, a na jej usta powoli wkroczył blady uśmiech. – Ciebie też miło widzieć, Lou.

             Po powrocie do pokoju oraz długim, gorącym prysznicu przyszedł czas na sen. Jak na złość nie chciał nadejść. Lyssandra ciągle miała przed oczami zrozpaczoną twarz Chelle i nic nierozumiejącego Harry’ego. Z dnia na dzień pozostawiła ich samym sobie. Nawet swojej własnej przyjaciółce przez dwa tygodnie nie była w stanie powiedzieć dlaczego postanowiła wyjechać. Chelle była zła. Wściekła. Wysłuchała ją, a później się rozłączyła. Od tamtej chwili nie rozmawiały ze sobą. Lys postanowiła, że czas najwyższy naprawić to, co zepsuła.

~Kto by pomyślał, że znów zobaczymy naszą uroczą parkę razem. Nawet ja miałam chwile zwątpienia. Lyssandra od czterech miesięcy nie była widziana w towarzystwie żadnego z chłopców z One Direction. Nawet w wywiadach nie chciała wspominać o rozstaniu z Harrym Stylesem. W dalszym ciągu niemałą zagadką jest, czy w ogóle udało im się ze sobą porozmawiać. Czy Harry chciał się w ogóle z czegokolwiek tłumaczyć? A może od początku był zwykły podstęp mający na celu wypromowanie tej dwójki? Tego się chyba prędko nie dowiemy. Ale! Lyssandra i One Direction razem w Hiltonie! Jestem pewna, że będzie ciekawie.

Wasza Lyry xxx

~*~

No to pierwszy rozdział jest. Mam nadzieję, że przypadł Wam do gustu.

Na kolejny zapraszam za tydzień, a w ten piątek o 20:30 zachęcam do obejrzenia mojego TwitCama :)